Przyszła baba do lekarza. Wyszła nad ranem.
— Co to właściwie może oznaczać?... — zastanawia się jej mąż.

Przez Pustynię Saharyjską wędrują dwie niewinne lelije: biała i czerwona. Napotkały źródełko:
— Daj się nam napić, źródełko — proszą — bo jesteśmy bardzo spragnione.
— Owszem, dam wam się napić łyk wody — odpowiada źródełko. — Ale musicie ofiarować mi po jednym płatku.
Lilia czerwona ofiarowała jeden płatek, biała z oburzeniem odmówiła i poszła spragniona dalej.
Podobne rozmowy powtarzały się przy wszystkich napotkanych źródełkach, a kiedy doszły wreszcie do oazy na krańcach pustyni — biała lilja wysuszyła się na amen z pragnienia, ale czerwona także bo utraciła wszystkie płatki.
Morał, drogie dziewczęta, który warto zapisać w waszych serduszkach i pamiętnikach:
„Czy dajesz, czy nie dajesz i tak zwiędniesz!"

Penetrująca niezbadane, dziewicze tereny Czarnego Lądu ekipa polskich geologów, poszukująca w ramach programu UNESGO pomocy dla rozwijających się krajów III świata źródel ropy naftowej, kopalin i wody pitnej, dostaje się do niewoli dzikiego plemienia ludożerców.
Potężnie zbudowany kacyk, z kółkiem żelaznym w nosie, apiący krwiożercym wzrokiem i oblizujący się łakomie, dokonuje przeglądu zdobyczy:
- Tego na pieczyste — dysponuje. — A tego na kompot. A dla tego — spostrzega małego, chudego inżynierka, w okularach — przygotujcie w moim namiocie dodatkowe nakrycie.
— Ależ dlaczego, massa! — wykrzykują zgłodniali ludożercy. — On być całkiem tłusty na chudą zupę. Nie trzeba wcale czekać, aż przytyje!
- Tu nie o to chodzi, przyjaciele — odpowiada z uśmiechem acyk i przygarnia niedoszłą ofiarę do piersi. — To jest po prostu Witek Kowalski! Mój korepetytor z Politechniki Warszawskiej.

Przychodzi chłop do lekarza z zakrawionym tasakiem w ręku.
— Czy jest tu moja baba?... — pyta.
A lekarz — chodu przez okno

Przychodzi chłop do lekarza.
— Pana żona jest jeszcze w gabinecie — informuje uprzejma pielęgniarka. — Przyjmuje pana doktora.