Żelozko, Kichol, Ecik i Masztalski piją w klubie wódkę. Po czwartej setce Ecik wydusił z siebie:
- Szszsz... - i umilkł.
- Dajcie mu prędko czymś popić! - zarządził Masztalski.
Ecik popił.
- Szszsz... - wydusił z siebie znowu.
- Bierzemy go do domu - zdecydował Kichol. Otworzyła żona.
- Coś się waszemu chłopu stało - relacjonuje z przejęciem Żelozko. — Zaciął się i koniec.
Żona posadziła Ecika w fotelu i nalała mu kieliszek wódki. Wypił jednym haustem i wydusił z siebie znowu:
- Szszsz...
Żona nalała mu drugi kieliszek. Ecik wypił, spojrzał na kamratów i zaintonował:
- Szszszła dzieweczka do laseczka, do zielonego...

- Życie rozpoczyna się po pięćdziesiątce stwierdza Masztalski.
- A po setce albo dwóch - komentuje Ecik jest jeszcze przyjemniej.

Wychodzi Masztalski z restauracji i wpada na teściową. Ta patrzy na niego z obrzydzeniem:
- Co ciebie widzę, ty giździe zatracony, to z szynku wychodzisz!
- A co wy byście chcieli? Żebych nigdy nie wychodził?

Masztalski spił się do nieprzytomności. Stoi pod latarnią i chwieje się na nogach.
- Skąd pan jest? - pyta jakiś inteligent.
- Z Atlantydy...
- Przecież Atlantyda już dawno zalana!
- A jo to nie?

Jedzie Masztalski autostradą i nagle widzi szyld: Restauracja „Pod Dwoma Pedałami".
- Nie może być! - dziwi się Masztalski i postanawia zjeść w niej obiad. Wchodzi do środka, znajduje kierownika lokalu i pyta:
- Czamu ta restauracja nazywa się „Pod Dwoma Pedałami"?
- Sam nie wiem, ale zaraz zapytam żony - mówi kierownik i krzyczy w głąb sali:
- Józek! Józek!... Czemu ta nasza restauracja nazywa się „Pod Dwoma Pedałami"?!